En plen debat estatau sus era identitat, i a francesi qu’encara non saben, non vòlen, ne permeten que s’arreconeishe era existéncia de d’autes lengües qu’eth francés… en Occitània. En Tolosa, per exemple, n’i a uns quanti qu’an començat ua campanha entà negar, un còp mès, era possibilitat d’existir der occitan, entà qu’era lengua sigue audibla en mètro mondin ath costat deth francés, coma n’ei ara. Semble, donc, qu’eth bilingüisme en transpòrt public a hèt a enrabiar a ua còlha d’intolerants ignorants, que n’i a qu’allèguen un problèma tecnic, er excès de volum sonòr dera votz en òc, mès tanben n’i a que vòlen, literauments, era mòrt dera lengua occitana, e qu’an estat profitats e mediatizats per quauqui mèdias locaus francizats. Ara qu’a estat peth nivèu sonòr dera votz occitana que ditz es messatges, mès deman dilhèu non les agradarà era nòsta cara, que sigam tan democrates, eth nòste color de pèth o, dilhèu, era lengua que parlam… e açò qu’a un nòm, vertat?
Maugrat totes es pressions contra, semble qu’era empresa gestora deth transpòrt metropolitan tolosan, Tisséo, a confirmat era sua intencion de mantier eth bilingüisme occitan-francés enes sòns anoncis sonòrs, e qu’acabarà de revirar aqueres expressions qu’encara non s’auien enregistrat en occitan.
Era conclusion positiva de tot aquerò ei qu’er occitan a generat un debat public, encara que sigue per antioccitanisme de quauqu’uns. Ja n’i a que mos i vòlen, mès isolats en casa nòsta, o, milhor, en ua sòrta de resèrva indiana a on non embarrassem eth sòn monolingüisme. Mès era guèrra cibernautica que vien de començar es francimands qu’a estat contestada pes occitans, que peth moment ja auem arremassat mès de 2.000 es signatures: qu’èm vius e non mos haràn a carar pas!
Se vos i voletz ahíger, que podetz anar entath perfiu de Facebook: Pour le métro toulousain en occitan, o ben signar era peticion en linha: Volem lo mètro en occitan!
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!