Països Occitans

JORNALIÈR AUDENC n° 11-322 (dissabte 19 de novembre de 2011)

* A fum cap a l’Òc e l’endacòm mai a l’Airòl cultural de Ferrals : Léonie, per Cia La Loue, dimenge 20 a 17 h *
*** Es disponible : passatz comanda del calendièr occitan de 2012 : 15 € (+2,50 de mandadís). Tèma : pèiras. Fotografias de Joan-Loís Caparròs. De comandar a IEO-Aude BP 105 11022-Carcassona Cedex ***

1) Mòrt d’En Garriga-Trullòls
2) Dimenjada
3) Al finestron
4) Peuples indigènes et environnement
5) Emploi

========================================================
1) GRAND TRISTUM : MÒRT D’EN GARRIGA-TRULLÒLS
Lo president de l’Institut de Projeccion Exteriora de la Cultura Catalana (IPECC) e del Cercle d’Afrairament Occitanocatalan (CAOC), Enric Garriga Trullols, es mòrt a Barcelona als 85 ans. L’enterrament serà deman dissabte, jorn 19 de novembre, a la 16.00 ora, al Tanatòri de la Ronda de Naut de Barcelona (Scala Dei, 17-37). La capèla dobrirà aqueste tantòst (dijòus) a 16.00 h .
Enric Garriga Trullols, enginhèr quimic de profession, dediquèt la siá vida a trabalhar per l’independéncia de Catalonha, e o faguèt de multiplas manièras. Dempuèi la siá collaboracion contunhada amb dirigentas de totes los partits nacionalistas e sobeiranistas fins a la participacion activa en fòrums e plataformas, totjorn amb l’objectiu de conciliar de volontats, jónher d’esfòrces e aténher l’unitat d’accion de l’independentisme.
En parallel a la siá activitat politica, e en la meteissa direccion en çò que tanh als objectius, Enric Garriga Trullols va participèt dins lo Congrès de Cultura Catalana (1975-77). Pauc après finalizat aquel Congrès, que trabalhèt en l’domeni de projeccion exteriora, fondèt amassa amb autras personas, l’Institut de Projeccion Exteriora de la Cultura Catalana (IPECC), dempuèi d’ont a desvolopat un prètzfach enòrme de promocion internacionala de la cultura catalana a travèrs d’accions fòrça divèrsas, coma la creacion e l’impuls de las XXIII edicions dels prèmis Josep Maria Batista i Ròca celebrada fins ara, lo bastiment de monuments a personalitats catalanas a l’Argentina, Alemanha o Belgica, la promocion de viatges per conéisser l’expansion catalana a la Mediterranèa, e las peadas catalanas, a Centreuròpa e a America o la promocion de la descobèrta de las gèstas istoricas catalanas.
En 1977 participèt activament a la fondacion del Cercle d’Afrairament Occitanocatalan (CAOC), entitat dedicada a la promocion de las relacions entre las culturas e los pòbles occitan e catalan. Pendent los darrièrs 34 ans a menat a tèrme un trabalh constant d’aprochament entre Catalonha e Occitània, qu’es estat per el reconegut largament a Occitània. Entre fòrça autras iniciativas, e amb dedicacion constanta, es estat lo creador e menaire de las XXXIII edicions de l’Amassada dels Fuòcs de Sant Joan a Montsegur, celebradas fins ara; las XXIV edicions de la Pojada al Pòrt de Salau per la lenga e l’amistat occitanocatalana; o las XIV edicions de la Dictada Occitana a Barcelona. Participèt activament als darrièrs trenta sèt ans a l’Escòla Occitana d’Estiu, a Vilanova d’Òlt. Pendent los darrièrs cinc ans a impulsat la Messa Occitana a Prats de Rei; impulsèt las classas d’ensenhament de l’occitana a Barcelona, e participèt activament a la tramitacion de la Lei de l’occitan. Èra membre de l’Institut d’Estudis Occitans.
http://www.ostaldoccitania.net/news.php?lng=fr&pg=1592

* De segur, dins Aude, l’Enric venguèt mai d’un còp dins viatges per decobrir Carc    ssona, Narbona, los castèls, participar mai d’un còp a Escritura e a l cap de la delegacion catalana  per las manifestacions Anem Òc ! de 2005 e 2009. Perdèm un brave ligam de renfortiment dels escambis entre fraires catalans e occitans. (IEO-Aude)

* Lo rescontrèri pel primièr còp bèls temps fa, a una de las primièras Universitats Occitanas d’Estiu (benlèu la primièra, a Montpelhièr, en agost de 1972). Aprenguèt lèu fait a parlar l’occitan. (Veniá en Occitània per un fum d’ocasions : Escòla Occitana d’Estiu, rescontres divèrses, manifestacions per l’occitan… e l’i parlava de longa.)
Lo tornèri veire a Narbona gaire de temps après, quand venguèt amb un carri de Catalans d’una associacion, Xarxa (rasal) Cultural, se me soveni plan.
Puèi, fondèt lo CAOC, Cercle d’Agermanament Occitano Catalan, qu’a son equivalent occitan amb lo CAOC, Comitat d’Afrairament Occitano-Catalan, coma la legislacion de las associacions son diferentas dins los Estats espanhòl e francés.
Desempuèi, es a dire pendent mai de trenta ans, trabalhèt de longa al desvolopament de l’amistat e de la collaboracion entre Catalans e Occitans. Se li deu en granda part, me cresi, lo desvolopament d’activitats occitanas en defòra del mond universitari, a Barcelona e en Catalonha Sud (corses d’occitan, dictada occitana, etc.).
Apreni pels articles çai-jos sos engatjaments politics. Vistes de l’Estat francés, amb la mentalitat qu’i domina, se pòdon pas comprene coma cal, emai demest los occitanistas. L’independentisme de ” minoritats “, en Catalonha, en Irlanda, en Escòcia… sembla una actitud d’aventurièrs irresponsables, de tant que l’Estat es sacralizat en França. S’imagina pas l’independentisme de gents joves e vièlhs, de gents de situacions socialas establidas, de gents de totas las categorias socialas sens excepcion, de gents autres que de marginals e de ” minoritaris ” per definicion.
Me dobtavi pas brica que fasiá l’engenhaire quimista. Me sembla meravilhós. S’endeven mai que plan amb son apariéncia. Prim e d’uèlhs blaus, èra aimable e cultivat e pasmens simple e net. Èra un òme de conviccion e i consacrèt sa vida.
Se merita un brave còp de capèl de totes los Occitanistas.
Cal plànher qu’a Narbona, vila pichòta al temps que sèm, i aja pas un monde cultural vertadièr. S’èra lo cas, s’i comprendriá fòrça mai l’importància de las relacions occitano-catalanas, l’ensemble de sa populacion la comprendriá melhor, e Narbona ne seriá lo fogal e un modèl pels Occitans de pertot (sens pretendre assimilar Occitània a Catalonha, que l’istòria e la situacion son desparièras).
O disi sovent, los Catalans an la passion de la cultura (pas solament catalana). Doblidarai pas jamai lo jorn qu’Enric Garriga Trullols convidèt lo Cercle Occitan de Narbona a se júnher a la delegacion de Catalans que menava per rendre d’omenatge al grand occitanista Joan Anglada, davant sa tomba, al cementèri de Lesinhan de las Corbièras. (Èra probable per un aniversari de la naissença o de la mòrt d’Anglada, benlèu en 1980). Luènh de nos faire vergonha, nos tornèt lo sentiment de la dignitat.
Parlàvem fa pas gaire ” d’eveniments “. Un eveniment que caldriá organizar, seriá un nom de carrièra, una placa commemorativa  o un monument, a Narbona, dedicat a Enric Garriga Trullols. (Sèrgi Granièr)
===============================================================