Recordo que fa poc es girava una carta amagada: negació i assassinats.
Recollia aquesta preocupació en la frase: “No podem negar en nom de l’oblit; de la mateixa manera que no podem assassinar en nom de la mort”. Era un intent de denunciar una mala pràctica a l’ús en les versoniacions tipus anestèsia social, fora testimonis, i “al·lucinats tots, tots!!”. El que mirava d’assenyalar aleshores era una