Euskaldun askoren ustea (eta sinesmena) da geure literatura txarra dela, eta horrek nolabait azaltzen du liburuen salmentan dauden desproportzioa bi hizkuntzen artean, irakurtzen ez dutena baloratzea absurdoa den arren. Bestela, euskaldun batzuen ustea da euskal literaturarik onena itzulpengintzatik datorrena dela. José Saramago adibidez, euskaratuta.
Molts bascòfons pensen que la nostra literatura és dolenta, i això explica en part que no la consumen, encara que si no la coneixen és absurd que la valorin. Per altra banda, hi ha també qui diu que la millor literatura en euskera són les traduccions, de Saramago per exemple.
Pasa den hilabetean hildako idazle handiaren “Lisboako setioaren historia” euskaraturik daukagun liburu bakarra da orain arte, eta ez da seguru aski haren lanik errazena. Idazle portugaldarraren “Leizea” edo “Lanzaroteko bitakorak” irakurtzeko errazagoak dira, adibidez, baina hutsune horiek ditugu euskal liburutegietan. Beste egile batzuen liburu bikainak faltan ditugu, zalantza barik, baina egia da ekoizpena orokorrean gorantz doala Esate baterako, Paul Austerren azken liburu guztiak itzulita ditugu, eta hori oso eskaintza erakargarria da, idazleari berari eskertu behar dioguna lehenik eta behin. Halaber, blog honen lurraldeko Manuel Rivas (“Elurraren urtzea”) eta Joan Margarit (“Misericordia etxea”) irakurgai ditugu.
Solament tenim un llibre traduït de l’escriptor mort el mes passat, “História do Cerco de Lisboa”, i segurament hi ha altres seus més fàcils, com “A Caverna” o “Cadernos…”. A la nostra biblioteca falten aquests i altres excel·lents llibres d’altres autors, però la producció va augmentant i tenim per exemple les últimes obres de Auster, gràcies a una decisió del propi escriptor. I també l’últim de M. Rivas o J. Margarit, escriptors del territori d’aquest bloc.
Hala ere, kanpotik datorrena bakarrik aintzat hartzeak Bernardo Atxaga, Anjel Lertxundi, Unai Elorriaga, Harkaitz Cano, Iban Zaldua, Katixa Agirre, Julen Gabiria edo Kirmen Uribe mespretxatzea da, eta hori gehiegi mespretxatzea da, konplexuetatik baino haratago doa. Bistan da amonarik ez daukagunok geure burua ez badugu maite inork ez gaituela maite izango. Aurten Kirmenek espainiar literatura saria jaso duen arren, José Saramago hil zaigun urte honetan.
No obstant això, tenir en compte solament el de fora suposa menysprear a Atxaga, A. Lertxundi o U. Elorriaga. I això va més enllà dels complexos, és menysprear massa. També a K. Uribe, no menyspreat sinó premiat per un jurat espanyol. En l’any de la mort de Saramago.
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!