Avui el digital
Galicia Confidencial publica aqueixa entrevista arran de la meva estada a Vigo el cap de setmana passat convidat per l’Asociacion Galega de Amizade con Israel.
Renyer foi militante do Partit Socialista d’Alliberament Nacional dels Països Catalans (1975-1979), militante e Nacionalistes d’Esquerra (1979-1983), de Esquerra Republicana de Catalunya (1991-2009) e membro da súa Executiva en 1991 e 1996. Militante e membro da executiva de Reagrupament Independentista (2009-2010). Actualmente é militante de Solidaritat Catalana per la Independència e é membro da súa Executiva Nacional desde 2010.
Precisamente, a súa longa actividade política no mundo independentista fai que sexa unha voz autorizada para falar do proceso que se está vivindo en Catalunya. Recoñece que o acordo de CiU e ERC é xa un feito e está convencido de que a independencia é inevitable. Tamén anuncia unha forte competencia no campo independentista tras a entrada na Cámara das CUP.
Este militante independentista foi, ademais, un dos fundadores no ano 2009 –e primeiro president– da Associació Catalana d’amics d’Israel xunto con personalidades da vida politica catalana como Pilar Rahola, Josep-Lluis Carod-Rovira, Jordi Pujol, Alfons Lopez Tena ou Joan B.Culla. Suliña que non hai ningunha incompatibilidade en ser independentista e defender Israel e asegura que a paz entre xudeus e palestinos só chegará cando os países árabes recoñezan o estado israelí.
Galicia Confidencial (GC).- Vostede é un histórico militante nacionalista, como ve a situación actual en Catalunya?
Jaume Renyer (JR).- Veterano, si, histórico esta aínda por ver. Até o momento moitas veces as causas que defendo (Israel, a incineracion de residuos, o republicanismo, por citar algunhas) non son maioritarias entre o independentismo. Neste momento existe unha ampla maioria social e parlamentar favorable á independencia que corresponde xestionar a CiU e ERC.
GC.- Confía na estabilidade do pacto asinado entre CiU e ERC?
JR.- Estes dous partidos chegaron a un pacto de goberno e ao acordo de convocar un referendum de autodeterminacion o ano 2014. Por responsabilidade patriotica hai que procurar axudar a acadar que estes obxectivos se alcancen exitosamente.
GC.- Como é posible que haxa converxencia na liña indepedentista entre a maior parte dos partidos cataláns?
JR.- Outorgando a prioridade á reivindicacion nacional catalá, que ao confrontarse coa orde estatal establecida incorpora as demandas sociais da maioria da cidadanía que padece as consecuencias do expolio economico e da dependencia politica.
Maioría social pola independencia
GC.- E cre factible a independencia de Catalunya?
JR.- Todos os datos económicos así o indícan, existe tamén unha maioría social favorable e unicamente falta un proceso democratico para poder consumala.
JR.- Según o acordo asinado entre CiU e ERC o referendum esta previsto para o ano 2014. Se o goberno espanol o impide entraremos nunha fase de conflito politico de duración moi incerta.
GC.- Con todo, o goberno español xa anunciou que se oporá a esta medida. Teme que poida darse un conflito armado?
JR.- O goberno español (e a maioria dos partidos españois) xa anunciaron que recurrirán a todos os medios ao seu alcance para tentar impedir a liberdade do pobo catalan. Mais non é previsible un conflito armado porque neste terreo o poder español non ten contricante.
Os problemas de Solidarita
GC.- Vostede é dirixente de Solidaritat per la Independencia. Que lle sucedeu a este partido para perder toda a súa representación nos pasados comicios cataláns?
JR.- Nas eleccións do 2010 só Solidaritat presentaba un programa rupturista e independentista. Mentres que esta mensaxe estivo compartida no 2012 por diversas forzas políticas que capitalizaron ao seu favor o voto útil ante a falta dunha única candidatura independentista. Solidaritat non foi quen, non soubo sumar adhesións nin entre os creadores de opinion nin entre a xente moza.
GC.- Agora, coa entrada das CUP, semella que hai tamén unha pelexa por ver quen é máis independentista.
JR.- A pugna que está por vir é a que porá a proba a coherencia das formulacións independentistas das diversas forzas politicas ante os acontecementos que van a desenvolverse no contexto dun conflito político entre os partidarios da orde española e os partidarios da liberdade catalana.
GC.- Tamén foi vostede o primeiro presidente da Associació Catalana de Amics de Israel. Outros como Pilar Rahola, Josep-Lluis Carod-Rovira, Jordi Pujol, Alfons Lopez Tena ou Joan B.Culla tamén son membros fundadores. Engancha a causa israelí en Catalunya?
JR.- Desde hai cen anos o sionismo foi observado con grande simpatía polo catalanismo de esquerdas e democrático. O franquismo primeiro e a hexemonía do progresismo abstracto e banal que foi hexemónico en Catalunya até hoxe teñen minorizado en parte este fenómeno.
GC.- E é compatible ser independentista e de esquerdas co apoio a Israel?
JR.- O que é absolutamente incompatible é afirmar a liberdade de Catalunya e negar ese mesmo dereito a Israel.
GC.- E por que o resto da esquerda e do independentismo os tacha de colaboracionistas?
JR.- O sectarismo e o dogmatismo son atributos dos totalitarismos e o antisionismo é unha das súas expresións máis evidentes.
GC.- Cal cre que é a solución ao conflito palestino-israelí?
JR.- Non hai solucion posible mentres os estados arabes non recoñezan plenamente o dereito de Israel a existir acordado xa polas Nacións Unidas na súa Resolución 181 de 1947. Dous estados para dous pobos. Un estado xudeu para Israel e un estado árabe para Palestina. Pero isto non sucederá mentres a parte árabe non recoñeza o dereito de Israel a existir.