(725 woorden)
Afgelopen week hield de Spaanse Guardia Civil een razzia waarbij 21 Catalanen werden gearresteerd en huiszoekingen werden gedaan. De acties werden met veel ophef uitgevoerd. Straten in de omgeving werden afgezet, agenten stonden met bivakmutsen en lange vuurwapens op wacht alsof het de gevaarlijkste terroristen betrof. Degenen die gearresteerd werden waren het hoofd van het kabinet van ex-president Puigdemont, ex-politici, zelfstandige ondernemers en andere burgers. De actie werd ondernomen in opdracht van de rechtbank in Barcelona. De aantijgingen zijn onder andere: misbruik van publieke fondsen, geldwitwaspraktijken en samenspanning met een buitenlandse mogendheid om de Spaanse natie te ondermijnen. Had de rechtbank de beschuldigden gewoon opgeroepen voor verhoor, dan had met zeer grote waarschijnlijkheid iedereen daar gehoor aangegeven. Nu moesten enkelen van hen één of meerdere nachten in de politiecel doorbrengen voordat zij door de rechter verhoord en weer op vrije voeten werden gesteld.
De verdachten zouden achter de ontwikkeling van de Android applicatie en de organisatie Tsunami Democràtic (Democratische Tsunami) zitten welke de protesten organiseerde tegen de veroordelingen in Oktober 2019 van de burgerleiders ANC en Omnium Cultural en de politici die het referendum over de Catalaanse onafhankelijkheid hebben georganiseerd. Ook zouden ze overheidsgeld hebben gebruikt voor de aankoop van de stembussen en de briefjes voor het referendum en zouden ze het huis in Waterloo, België, financieren waar de Catalaanse president in ballingschap zetelt. De meest opvallende aantijging is dat zij achter een deal met Rusland zouden zitten waarin overeengekomen zou zijn dat de Russen tienduizend soldaten naar Catalonië zou sturen om deze te steunen in haar streven naar haar onafhankelijkheid van Spanje. De huiszoekingen en arrestaties werd door de Guardia Civil daarom als ‘operatie Vólkhov’ gedoopt. Dit was de rivier waar de Spaans fascistische ‘Blauwe divisie’ zij aan zij met de Duitse nazi ‘s tegen de Russen vochten.
De beschuldigingen zijn gedaan op basis van rapporten van de Guardia Civil. Het hoofd van de Guardia Civil in Catalonië, luitenant kolonel Daniel Baena, was kroongetuige in de rechtzaak tegen Catalaanse politietop, waaronder majoor Trapero. In haar oordeel zegt het Audiencia Nacional in deze zaak dat ‘de drie genoemde feiten van deze kroongetuige niet stroken met de realiteit’. Oftewel Baena heeft tegenover de rechtbank gelogen. Ieder zichzelf respecterend corps zou na zo ‘n veroordeling haar topambtenaar direct uit zijn functie hebben gezet. Zoniet de Guardia Civil. Deze geeft er de voorkeur aan dat hij ongeremd kan doorgaan met het schrijven van verzonnen proza die voor de gerechtelijke macht als informatie dient tegen de politieke tegenstanders van de Spaanse eenheid.
De aantijgingen van de Spaanse justitie en de naamgeving van de actie door de Guardia Civil hebben de Russen dusdanig geïrriteerd, dat de ambassade in Madrid een Tweet publiceerde met: ‘De informatie over de tienduizend Russische soldaten is onvolledig. Er ontbreken twee nullen in het aantal soldaten en het meest belangrijke in deze samenzwering: de troepen zouden worden vervoerd met vliegtuigen van het type ‘Mosca’ en ‘Chato’ die tijdens de burgeroorlog in Catalonië werden geassembleerd en zij zouden op een geheime plek dichtbij Catalonië verborgen blijven totdat zij een versleuteld bericht zouden ontvangen om in actie te komen.’
De correspondent van de Catalaanse TV3 in Moskou vroeg aan de Russische regering opheldering over deze reactie. Deze luidde als volgt:
De Russische ambassade maakt dus een grap van de aantijgingen en toont daarmee een totaal gebrek aan respect voor de staat waar zij te gast is. In de internationale diplomatie is zoiets ongehoord en wordt zeer zelden vertoond. Spanje, dat weliswaar nog steeds door Rusland als bevriende mogendheid wordt beschouwd, heeft daarom een groot probleem. Want deze vriendschap zou vroeg of laat zomaar kunnen overslaan in iets anders. Bijvoorbeeld wanneer zij moet kiezen tussen een nieuwe Catalaanse Republiek of het Spaanse Koninkrijk dat het niet na kan laten om haar bevriende staten te bedreigen en te beledigen.
Hoewel de Spaanse media nagenoeg zonder uitzondering de aantijgingen voor als waar beschouwen, hecht de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging geen enkel geloof aan de Spaanse justitie en de Guardia Civil. De razzia ‘s en de willekeurige arrestaties worden daarom beschouwd als een waarschuwing en dreigement tegen de politici die zich voor de vervroegde verkiezingen kandidaat stellen en het mandaad van het referendum willen uitvoeren, namelijk het uitroepen van de Catalaanse onafhankelijkheid.
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!