(480 woorden)
Afgelopen week hield de Spaanse Hoge Juridische Raad haar jaarlijkse bijeenkomst aan Juridische school van Barcelona. Op deze ceremonie worden de pas afgestudeerde rechters aangesteld en anderen gepromoveerd. Gewoonlijk zit koning Felipe VI deze vergadering voor, maar vanwege het politieke conflict in Catalonië en zijn tot het nulpunt gedaalde populariteit, was hij ditmaal bij de viering absent met als excuus vanwege veiligheidsredenenen. De voorzitter van de Raad, Carlos Lesmes wiens voorzitterschap reeds twee jaar geleden verlopen is maar vanwege onenigheid tussen de Partido Popular (PP) en PSOE partijen nog steeds niet is vervangen, bekritiseerde de afwezigheid van Felipe VI hevig. Later die dag werd bekend dat de Spaanse koning hem gebeld had om te melden dat de Spaanse regering, bij monde van haar minister van justitie, hem verhinderd had om naar Barcelona af te reizen.
En hiermee beging het koningshuis een fundamentele en ernstige fout. Zij handelde zonder medeweten, laat staan instemming, van de regering zoals zij volgens de grondwet verplicht is. Het hoofd van de Spaanse staat koos partij voor de Hoge Raad en tegen de PSOE regering. De minister van justitie en de vicepresident Pablo Iglesias van de Podemos partij lieten hun onvrede over het partijdig optreden van Felipe VI duidelijk blijken en een institutionele crisis was daarmee een feit. Het optreden van Felipe VI tegen de Spaanse regering, welke notabene onlangs zijn vader en voormalig koning JuanCarlos I heeft helpen vluchten voor de Zwitserse justitie en ieder parlementair onderzoek naar zijn geldwitwas praktijken geblokkeert, is op zijn minst ondankbaar te noemen. Bovendien is zijn optreden een duidelijke schending van de grondwet en mag daarom gerust als een staatsgreep tegen de parlementaire monarchie worden beschouwd.
Op 3 Oktober 2017 hield Felipe VI een toespraak tegen de Catalanen omdat deze een referendum over hun onafhankelijkheid van Spanje hadden gehouden. De Spaanse politiek stemde daar toen volledig mee in en als gevolg daarvan paste de toenmalige PP regering van Rajoy op ongehoorde manier grondwetsartikel 155 toe in de vorm van het ontslag van de Catalaanse regering, de ontbinding van het Parlement en het opschorten van de Catalaanse autonomie. De partijdigheid van het staatshoofd was ook de directe aanleiding tot de gerechtelijke vervolgingen tegen de Catalaanse leiders. Wie gedacht had dat het koningshuis zich in haar partijdigheid zou beperken tot het politieke conflict met Catalonië, komt nu dus bedrogen uit. Maar het lag allemaal duidelijk in het verschiet. Het is nog onduidelijk wat de gevolgen van deze crisis zullen zijn. Maar het doet de populariteit van koning Felipe VI bepaald geen goed. Voor het eerst durven Spaanse politici en de pers openlijk te specularen over het einde van de monarchie, terwijl dit begin vorige week nog een streng taboe was. Zo weigerde het Nationaal Bureau voor Statistiek (CIS) toen nog een vraag over de monarchie in haar enquestes op te nemen omdat volgens haar directeur ‘dit in het geheel niet onder de bevolking leeft’.
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!