(700 woorden)
Na de verkiezingen van afgelopen elf November eiste de Catalaanse partij ERC dat er bilaterale onderhandelingen moesten plaats vinden tussen de Spaanse en Catalaanse regeringen over het politieke conflict alvorens zij haar steun zou geven aan de PSOE partij om te kunnen regeren. Uiteindelijk gaf ERC haar steun door zich van stem te onthouden, waardoor president Sánchez een gewone, geen absolute, meerderheid in het Congres van Afgevaardigden verkreeg. Enige garantie voor onderhandelingen had ERC niet afgedwongen, maar Sánchez moet nu toch aan de tafel met de Catalanen gaan zitten om voldoende steun voor zijn jaarbegroting te kunnen krijgen. Bovendien eist Europa dat hij het Catalaanse conflict zo snel mogelijk oplost, want ook voor de EU is het een doorn in het oog. Nadat Sánchez zijn jaarbegroting door het Congres zal hebben geloost, heeft hij voor de komende twee jaren een stabiele regering en zal hij, hem en zijn PSOE partij maar al te goed kennende, geen enkele interesse meer hebben in de bilaterale gesprekken. Hij heeft deze dan niet meer nodig en aan Europa kan hij laten zien dat hij zijn best heeft gedaan.
Eerder deze maand hadden de Catalaanse president Quim Torra en Sánchez elkaar als gevolg van de politieke steun van ERC elkaar reeds ontmoet. (Voorheen nam Sánchez de telefoon niet eens op nadat Torra hem bij herhaling had gebeld om een oplossing te zoeken voor de rellen na de uitspraak van de vonnissen tegen de Catalaanse leiders.) Daarin werd afgesproken dat de politici van beide partijen die belast zijn met de onderhandelingen een datum en een agenda zouden vaststellen. Torra maakte duidelijk dat het Catalaanse conflikt alleen kan worden opgelost indien er over amnestie van de gevangen politici en de Catalaanse burgerleiders en over het houden van een referendum over zelfbeschikking van de Catalanen onderhandeld zal kunnen worden. Sanchez maakte stellig duidelijk dat hier niet over gesproken kan worden. Ook zei hij dat een internationale waarnemer niet nodig is, zoals de Catalaanse regering eist, omdat ‘geheel Spanje getuige zal zijn’. Nog voordat dit officiële gesprek tussen de presidenten was beëindigd, lekte de Spaanse overheid het resultaat van dit gesprek reeds uit naar de pers.
In de aanloop naar de komende gesprekken liet de Spaanse president weten dat er om te beginnen over andere zaken, zoals investeringen in infrastructuren en de financiën van de Catalaanse overheid, gesproken zal worden om de aanloop naar de onderhandelingen te vergemakkelijken. In tegenstelling zoals was afgesproken stelde hij de datum van het eerste gesprek vast en maakte deze publiekelijk bekend voordat hij deze aan Torra had gecommuniceerd. Als reactie hier op schreef Torra een brief aan Sánchez om zijn misnoegen te uiten. Daarnaast zei hij dat er reeds een andere commissie bestaat die de financiële en andere zaken tussen beide overheden regelen. Uiteindelijk kwam men overeen dat het eerste gesprek vandaag, 26 Februari, zal plaats vinden.
De eis van Catalaanse zijde blijft overeind dat er slechts enkel gesproken kan worden over de amnestie van de Catalaanse gevangenen en over een referendum over zelfbeschikking. Van Spaanse zijde is tot op de dag van vandaag nog geen enkel tegenvoorstel bekend. Dat verbaast ook niets want Spanje heeft al sinds meer dan honderd jaar niets aan Catalonië te bieden anders dan dat zij als kolonie wordt behandeld. Wel blijft Spanje bij de eis dat er geen internationale waarnemer of bemiddelaar aanwezig zal zijn. De Catalanen hebben zich daar uiteindelijk bij neergelegd alhoewel het bij herhaling bewezen is dat Sánchez en zijn partij zich niet aan hun afspraken houden. En wie geen bemiddelaar of waarnemer bij onderhandelingen aanwezig wil hebben, is bijvoorbaat verdacht de resulterende afspraken niet na te komen.
Buiten klinkt het monotone Gregoriaanse gezang door de luidspeakers van mijn woonplaats Solsona. Het is Aswoensdag en de carnavalsprins is zojuist overleden. De boodschappers kondigen zijn dood aan in het voorportaal van de rechtbank, want met de prins moet ook de reeds lang geleden overleden Spaanse justitie hoognodig begraven worden. Er volgen nu de moeilijke veertig dagen van het vasten. Een voorbode over wat er aan deze tafel gebeuren gaat want niemand hier, op enkele verdwaalde politici na, gelooft in een oplossing. Zowel qua vorm als inhoud heeft Spanje laten zien dat zij daar geen interesse in heeft.
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!