Ahir, l’amic Pedro Gómez-Valadés, president de l’Asociación Galega de Amizade con Israel, va publicar aqueix article al diari Atlantico de Vigo remembrant el vuitè aniversari de la fundació de l’AGAI. En aqueix temps han desenvolupat una intensa activitat de recuperació de la memòria històrica de la presència dels jueus en terres gallegues i han divulgat la realitat de l’Israel contemporani enmig d’un entorn políticament hostil.
Vaig fer coneixença de Pedro Gómez-Valadés tan bon punt va crear-se l’AGAI i fou expulsat del BNG per aqueix motiu. Des d’allavòrens he visitat dugues vegades Vigo per tal de fer-hi xerrades sobre catalanisme i sionisme i intercanviar experiències amb aqueixa colla de patriotes gallecs que comparteixen passió per la llibertat del seu país i estima per Israel. Pedro, Jon Iñarritu i jo mateix, entre d’altres catalans, bascos i gallecs amics d’Israel, vam impulsar Galeuscat per Israel i plegats obrim pas per tal de facilitar una aproximació progressiva entre els nostres respectius pobles. En aqueixa lluita contra la juedofòbia i contra els totalitarismes enemics de la llibertat ens mantindrem ferms ara que s’atansen temps encara més adversos.
“Fisterra, alí onde o Imperio romano imaxinaba a fin do Mundo, a milleiros de quilómetros de Xerusalén. Nesta esquina noroeste da vella Sefarad, na periferia máis occidental das Europas, temos desde hai agora 8 anos, dende decembro de 2006 un pequeno balcón sobre Israel.
Cando no caloroso verán de 2006. Caloroso pola inusual climatoloxía galaica dese ano e máis dolorosamente pola denominada II Guerra do Líbano, un grupo de galegos e galegas de todas as ideoloxías, profesións e crenzas, conseguimos contactar grazas a un dificilmente repetibel cúmulo de casualidades e circunstancias afortunadas, e decidimos constituír unha asociación de amizade entre Galicia e Israel, Israel e Galicia, procurábamos tender dende a milenaria Santiago de Compostela un balcón con vistas á milenaria Xerusalén.
E así foi. En decembro de 2006 nace en Compostela a Asociación Galega de Amizade con Israel – AGAI. Inicialmente con algo máis de medio cento de animosos socios e a día de hoxe xa con varios centos. Sen dúbida un pequeno-grande éxito tendo en conta a feble cultura asociativa galega e a condición “politicamente incorrecta” de ser prol israelí nunha contorna moi difícil cando non abertamente agresiva e hostil.
E desde logo moi hostil foi a reacción que debimos sufrir especialmente durante os primeiros dous anos de vida. Cunha virulencia enfermiza e fanática que puxo na diana a socios de AGAI só por ser socios dun colectivo que buscaba e busca estreitar lazos e tender pontes entre os pobos de Israel e de Galicia. Algo que para estes declarados “inimigos de Israel” semella ser condenable. Eles prefiren as portas pechadas, os boicots fascistas e racistas á irmandade e amizade entre os pobos galegos e israelí
Co tempo, a perseveranza, unha boa dose de paciencia e fortaleza colectiva, conseguiu AGAI afianzarse, demostrar que non era flor dun día e que nin un nin cen grupos de intolerantes talibáns poderían facernos calar.
Hoxe, oito anos despois, máis dun cento de conferencias, exposicións, mesas redondas, edición dunha revista (De Compostela a Ierushalaim), de varios libros, de dvds documentais (Testemuño) da organización dunha semana de cinema israelí e de 5 viaxes de socios e socias de AGAI a Israel, podemos afirmar con satisfacción – e por que non dicilo con orgullo-, que AGAI é xa un actor importante no movemento asociativo galego e un referente non só en Galicia senón mesmo mais alá do Padornelo coma demostran os numerosos socios de AGAI en Israel, Portugal, Estados Unidos, Austria, Bélxica, Arxentina ou Canadá.
Hai sen dúbida en Galicia un antes e un despois dese chuvioso e frío 3 de decembro de 2006 no Salón de Actos da Confederación de Empresarios de Galicia da compostelá rúa do Vilar. Porque a existencia e a constante actividade de AGAI propiciou o nacemento posterior en Galicia doutras entidades que desde ámbitos diferentes cultivan tamén o amor pola cultura xudía. Así como tamén a existencia e actividade de AGAI animou ás institucións galegas a prestar agora unha maior atención ao legado da presenza xudía no noso país.
O noso reto é medrar, concientes da nosa modestia, pero con forza e convicción no camiño iniciado e continuar así tendendo pontes, agrandando ese pequeno balcón con vistas sobre Israel que con enorme agarimo abrimos un inverno de 2006. E parafraseando a un grande da literatura galega e universal, o escritor e profundamente namorado da cultura xudía, Álvaro Cunqueiro, permítaseme rematar cun brinde: mil primaveras máis para a amizade entre Galicia e Israel.”
Us ha agradat aquest article? Compartiu-lo!
Moitas grazas amigo Jaume. Unha moi forte aperta dende Vigo!